Nieuws en kennis

In de rubriek Zeno Zinmakers vertellen onze professionals over hun zin om te zorgen. In deze editie: zelfstandig zorgprofessional Melvin (36).  

‘Grappenmaker.’ ‘Als je met Melvin een dienst hebt gedraaid, vergeet je dat nooit meer.’ ‘Altijd vrolijk en enthousiast.’

Het zijn zomaar wat omschrijvingen van andere zorgprofessionals, die eerder in deze rubriek aan het woord kwamen. ‘Dat zijn geen leugens,’ lacht Melvin, als hij hoort wat zijn Zeno-collega’s over hem zeggen. ‘Ik sta voor vrolijkheid en enthousiasme. Ik wil elke dag leuk en zinvol maken. Voor mezelf, maar vooral ook voor de cliënten.’

Trappelen van enthousiasme

Daar slaagt Melvin met glans in. Dagelijks staan de cliënten van de dagbestedingslocatie van Profila in Puttershoek ruim voor openingstijd te trappelen voor de deur. Melvin werkt sinds een jaar op deze locatie. ‘In het begin moesten we de cliënten bij wijze van spreken het busje in duwen,’ zegt hij. ‘Nu kunnen ze niet wachten tot ze om negen uur mogen beginnen.’

Snoeien en verhuizen

De dagbestedingslocatie is inmiddels een begrip in de Hoeksche Waard. De cliënten met een licht verstandelijke beperking voeren allerlei klusjes uit in Puttershoek en omliggende dorpen. In opdracht van de gemeente wordt de buurt schoon gehouden, staal ingezameld en een deel groenvoorziening gedaan. Voor particulieren worden heggen gesnoeid, zolders leeggeruimd en spullen verhuisd. Bij het bedrijf QLS in Dordrecht worden bussen gewassen. En zo zijn er nog duizend-en-een klusjes die worden uitgevoerd.

Eigen broek ophouden

‘We zijn een bedrijf in een bedrijf, kunnen financieel onze eigen broek ophouden,’ zegt Melvin. ‘Steeds meer mensen, bedrijven en organisaties weten ons te vinden. Aan iedereen voor wie we een klusje uitvoeren, vraag ik om ons te promoten bij vrienden, familie en bekenden. We zitten tjokvol, moeten klussen inmiddels een maand vooruitplannen. En het leuke is: het geld dat we verdienen, zien de cliënten terug. In de vorm van nieuwe kleding, een etentje of een uitje. Dat enthousiasmeert hen extra.’

Sterkste man van Puttershoek

En als de motivatie even iets minder is, dan is daar altijd de humor van Melvin. Dan moedigt hij bijvoorbeeld een uit de kluiten gewassen cliënt aan om een enorme boom uit de grond te trekken. “Jij bent de sterkste man van Puttershoek!”, zegt hij dan. ‘Dan zie je hem gewoon groeien. Al is het een eik met een doorsnede van vijf meter, hij probeert ‘m uit de grond te trekken. Met humor kun je veel bereiken. Maar ik heb ook gewoon zin om te zorgen. Elke dag weer. Ik kom met een lach op mijn gezicht binnen. Daar hoef ik geen moeite voor doen.’

Geen kralen rijgen

Maar Melvin is meer dan alleen die vrolijke grappenmaker. Hij weet maar al te goed waar de cliënten behoefte aan hebben. ‘Structuur en regelmaat is wat ze nodig hebben. En deze groep cliënten heeft ook fysieke inspanning nodig. Dan komen ze aan het einde van de dag moe en voldaan op hun woongroep. Als je hen de hele dag kralen laat rijgen, kunnen ze hun energie niet kwijt. Dat komt er dan ’s avonds uit op de groep, en niet altijd in de leukste vorm. Behoeften zijn ook anders dan wensen. Regelmatig zegt een cliënt tegen mij: ik wil bevallingen begeleiden in het ziekenhuis, dat vind ik leuker. Maar dat is natuurlijk niet realistisch. De behoefte staat boven de wens. Maar daar moet je het wel goed over hebben met elkaar.’

Op het lijf geschreven

De dagbesteding is Melvin naar eigen zeggen op zijn lijf geschreven. ‘Al vanaf mijn vijftiende werk ik in de zorg. Ik heb alle takken van sport wel beoefend. Van het verschonen van luiers van bejaarde cliënten tot het werken met autistische mensen van hoog niveau. Ik heb in de jeugdzorg gezeten en in de ggz, waar ik werkte met mensen met psychiatrische problemen en drugsverslaving. Hiervoor werkte ik op de woongroep van deze locatie van Profila. Maar het dagelijks actief bezig zijn, activiteiten verzinnen en ondernemen met cliënten, dat past echt perfect bij me. Bij Zeno krijg ik alle ruimte en vrijheid om me hierin verder te ontwikkelen. Dat waardeer ik enorm.’

werken bij zeno

Op 18 mei 2022 kreeg Zeno bezoek van maar liefst 27 leerlingen van groep 7A van de Prins Willem-Alexanderschool in Sliedrecht. Het bezoek was een onderdeel van de Zorgroute, georganiseerd door de Gemeente Sliedrecht.

Wat is de Zorgroute?

De gemeente Sliedrecht vindt een goede aansluiting tussen de arbeidsmarkt en het onderwijs belangrijk. Daarom wordt jaarlijks de Zorgroute georganiseerd in samenwerking met zorg gerelateerde bedrijven en instellingen. Het doel hiervan is om de kinderen kennis te laten maken met een toekomst in de zorg (Sliedrecht, 2022). 

De activiteiten

De dag begon met een welkom door Jorn van Drimmelen (teammanager), Amber Michielse (backoffice-medewerker) en Lucas van Wingerden (directeur). Vervolgens mochten de leerlingen meteen aan de slag! Tijdens de eerste activiteit hebben zij ervaren hoe het is om een auditieve beperking te hebben en door middel van gebarentaal te communiceren met elkaar. Een behoorlijke uitdaging die de leerlingen met veel plezier aan gingen.

De leerlingen hebben daarnaast ook ervaren hoe het is om slechtziend te zijn en hoe ze een persoon met deze beperking kunnen begeleiden. Op deze manier werd op educatieve wijze kennisgemaakt met het werk als begeleider en hoe belangrijk deze functies zijn voor mensen die hiervan afhankelijk zijn.

Tafelpraat: wat vind jij belangrijk in de zorg?

Als er iemand voor jou gaat zorgen, wat vind jij dan belangrijk in de zorg die je krijgt? Deze vraag werd aan de leerlingen gesteld tijdens de tafelpraat. De kernwoorden die terugkwamen waren:

• Iemand die ik kan vertrouwen
• Leuke dingen doen
• Iemand aardig vinden
• Vrij laten om zelfredzaam te zijn en blijven
• Samen doen

Wij kijken terug op een geslaagde ochtend en zijn content om hieraan een bijdrage te hebben kunnen leveren. Uiteraard hopen we hiermee de talenten van morgen enthousiast te hebben gemaakt voor een baan in de (gehandicapten)zorg!

In de rubriek Zeno Zinmakers vertellen onze professionals over hun zin om te zorgen. Deze week is zelfstandig zorgprofessional Vera aan de beurt.

Triple C. Vera zweert bij de behandelmethodiek, waarop de visie van Zeno is gebaseerd. Sterker nog, een van de belangrijkste reden om voor opdrachten via Zeno te kiezen is wanneer er op basis van deze methode gewerkt wordt. De basisprincipes kan Vera dromen. Niet het probleemgedrag, maar de menselijke behoefte als uitgangspunt nemen. Cliënten het gewone leven laten ervaren, een veilige plek bieden, een betekenisvolle invulling van de dag geven. ‘Daar hoef ik nooit over na te denken. Dat zit er ingebakken,’ vertelt de 42-jarige Rotterdamse.

Elke situatie is weer anders

De manier waarop Triple C in haar manier van werken terugkomt, is elke keer anders. ‘Het is vooral een goede basis om op terug te vallen,’ zegt ze. ‘Maar je moet elke keer weer creatief zijn. Want elke cliënt en elke situatie is weer anders.’ In de heat of the moment denkt ze niet te veel na. Dan handelt ze, op een manier waarvan ze denkt dat goed of nodig is. Is de situatie onder controle, dan gaat ze nadenken. Reflecteren. ‘Ik praat over de situatie met collega’s. Wat hebben we goed gedaan, wat hadden we anders kunnen doen?’ Zo leert ze elke dag weer iets bij. Allemaal voor dat ene doel: cliënten zo goed mogelijk helpen.

Altijd al behulpzaam

Dat Vera de zorg in zou gaan, was al snel duidelijk. ‘Volgens mijn moeder was ik als klein meisje al heel behulpzaam en wilde ik voor mensen zorgen.’ Het werd aanvankelijk de ouderenzorg, na een studie sociaalpsychiatrische verpleegkunde (SPV). Vera kwam thuis bij ouderen. Om met hen te praten, gezelschap te houden. Maar na een tijdje wilde ze verder. ‘De dagen begonnen steeds meer op elkaar te lijken. Het was leuk en gezellig hoor. Maar ik wilde nog meer zin aan mijn werk geven.’

Stappen maken

Via een vriend belandde Vera dertien jaar geleden in de intensieve zorg voor mensen met een licht verstandelijke beperking. ‘Hen kon ik echt vooruit helpen, dat merkte ik direct. Waar het bij de ouderen vooral belangrijk was om er te zijn, kon ik met deze doelgroep echte stappen maken. Onderzoeken waar hun behoefte zit, samen gericht aan een doel werken. Dat sprak me direct aan. Daarnaast was het lekker actief. Ik ging met die jongens naar de dagbesteding, we maakten uitstapjes. Dit werk bleek zoveel afwisselender dan de ouderenzorg. Het was precies wat ik zocht.’

Van vijand naar beste vriendin

Een van Vera’s mooiste successen? Dat is het resultaat dat ze behaalde met haar huidige cliënt, een man van middelbare leeftijd met een licht verstandelijke beperking. ‘Hij zit tussen oudere mensen, in een bejaardenhuis, en kreeg daar niet wat hij nodig had. Toen ik binnenkwam, moest hij niks van me hebben. Ik was al de zoveelste die hem beterschap beloofde. Met heel veel geduld heb ik zijn vertrouwen gewonnen. We gaan schilderen, handwerken, wandelen, fietsen. Hij kan zich nu beter uiten en zit zichtbaar lekkerder in zijn vel. Hij noemt me zelfs zijn beste vriendin. Als ik een paar dagen vrij ben geweest, heeft hij me gemist.’

Buikpijn door afscheid

Professionele afstand tussen cliënt en begeleider moet er zijn, vindt Vera. Maar ze zoekt wel de grenzen op. ‘Ik wil vooral die lach op zijn gezicht zien. Dat maakt het voor hem leuker, maar ook voor mij. Binnenkort komt er een einde aan onze samenwerking, omdat hij gaat verhuizen naar een betere plek. Hij weet dat, maar wil er weinig over spreken. Ook ik vind het moeilijk om los te laten, ik heb er pijn in mijn buik van. Dat ik dát voel, zegt voor mij alles; dáárin zit voor mij de zin om te zorgen. Als ik niks zou voelen bij die verhuizing, dan zou dit vak voor mij geen zin hebben.’

werken bij zeno

In de rubriek Zeno Zinmakers vertellen onze professionals over hun zin om te zorgen. In deze editie: zelfstandig zorgprofessional Nick (33).

Zijn moeder zei het altijd al: “Nick, jij moet de zorg in!” Ze zag het als hij meeging naar haar werk in het speciaal onderwijs. Ze zag het als hij speelde met de zoon van haar vriendin, een jongen met het Downsyndroom. Maar ze zag het ook toen haar man, Nicks vader, ziek werd. En hoe zorgzaam hij voor hem was – al op jonge leeftijd. Maar Nick vond de zorg niet stoer. Bovendien was de vakschool naast de deur. Liever deed hij de metaalopleiding met z’n vrienden.

Keuze met het hart

Tien jaar later vond Nick zichzelf toch terug in de zorg. Eerst nog indirect. Als salesmedewerker van een leverancier van machines kwam hij regelmatig op een dagbestedingslocatie van een zorginstelling. De begeleiders zeiden: “Nick, jij gaat zo leuk met die cliënten om. Wil je niet bij ons komen werken?” Dit keer luisterde Nick wél. Hij maakte de carrièreswitch. Met zijn hoofd, maar vooral met zijn hart. ‘Ik moest financieel behoorlijk inleveren,’ vertelt Nick. ‘Maar ik dacht aan wat mijn moeder ooit had gezegd én aan wat ik zelf voelde. Toen kon ik maar één keuze maken. Hij laat even een stilte vallen. Dan zegt hij: ‘Had ik de stap naar de zorg maar eerder gemaakt. Dit werk is zó puur. De cliënten schuiven niks onder stoelen of banken. What you see is what you get.’

Schade, geen schande

Inmiddels werkt Nick acht jaar in de zorg. Voornamelijk als persoonlijk- of groepsbegeleider van ernstig meervoudig beperkte cliënten met hechtingsproblematiek en autisme. Door schade en schande werd hij wijs. De schade was letterlijk: blauwe plekken, schrammen en gescheurde shirts. De schande liet hij Nick nooit toe. ‘Ik ben nooit bezig geweest met hoe ik er uitzag na een fixatie. Ik bleef het werk geweldig vinden. Ik dacht vooral: hoe ik kan leren wat mijn collega’s al wél kunnen?’

IJzig kalm

Inmiddels weet Nick wat hij moet doen als een cliënt een willekeurige voorbijganger vastpakt en niet meer wil loslaten. Wanneer een cliënt in de supermarkt op de grond gaat liggen krijsen omdat ze iets niet krijgt. Of als een cliënt tijdens de dagbesteding een kast uit zijn handen laat vallen om een toevallig voorbijfietsende vrouw een duw te geven. ‘In het begin schoot mijn hartslag dan omhoog. Tegenwoordig blijf ik ontzettend kalm. Soms schrik ik er zelf van, dat ik zó rustig blijf. Ik overzie de situatie en ben in staat om goede oplossingen aan te dragen voor de cliënt.’

Ervaring en karakter

Die oplossing komt vrijwel altijd op hetzelfde neer. ‘Nabijheid en veiligheid bieden. Want dát is wat cliënten op dat moment missen. Daarbij wil je de zorgvuldig opgebouwde vertrouwensband niet beschadigen. Maar je moet wél doen wat nodig is.’ Waarom hem dat lukt? ‘Een deel is ervaring; je moet een aantal keer in die situatie zijn geweest. Een ander deel is karakter. Je moet tegen dit werk kunnen. Het is een van de meest exclusieve en ingewikkelde vormen van zorg in Nederland. Dat moet je interessant vinden. Veel cliënten met wie ik werk hebben het ontwikkelingsniveau van een kind van anderhalf. Maar wel met het lichaam van een volwassene, inclusief hormonen en prikkels.’

Negatieve patronen doorbreken

‘Daarnaast speelt vaak hechtingsproblematiek, omdat ze in diverse woongroepen hebben gezeten en daar niet konden aarden. Dat vraagt een specifieke aanpak,’ vervolgt Nick. ‘Je moet de negatieve patronen die er zijn ingeslepen doorbreken. En proberen zoveel structuur en invulling aan een dag te geven, dat er zo min mogelijk ruimte is voor negatieve uitspattingen. Dat vergt heel veel tijd en geduld, want ik word niet voor niks ingevlogen. Soms durven begeleiders van de zorginstelling niet eens meer naar hun werk te komen.’

Praktijkervaring in leiding Zeno

De ondersteuning vanuit Zeno helpt Nick in zijn dagelijkse werk. ‘Het is fijn dat Zeno wordt gerund door mensen die zelf begeleider zijn geweest. Zij weten waar ze over praten. Dat je niet van tevoren kunt zeggen: in drie of zes maanden is dit opgelost. Het eindresultaat staat altijd voorop. Bij Zeno kijken we op een andere manier naar zorg. Bij veel zorginstellingen komen ze niet eens in lastige situaties, omdat ze simpelweg niet naar buiten gaan met zo’n cliënt. Wij doen dat juist wel. Daardoor kun je cliënten een menswaardig bestaan bieden. Uiteindelijk is er voor iedereen – op welk niveau dan ook – een zin van het leven. Als je hen die zin kunt bieden… Ja, dat is het mooiste dat er is. En ja, dat past perfect bij me. Dat had mijn moeder toch goed gezien.’

werken bij zeno

In de rubriek Zeno Zinmakers vertellen onze professionals over hun zin om te zorgen. In deze editie staat zelfstandig zorgprofessional Luciano (31) centraal.

Luciano moest eens een vrouwelijke cliënt fixeren midden in de Ikea. Dat was noodzakelijk om haar onder controle te krijgen, nadat ze vanuit het niets een winkelschap volledig leeg trok en daarna mijn collega aanviel. Later dacht hij: hoe zou dit er voor andere mensen hebben uitgezien? ‘Als ik zelf een donkere gozer van 1 meter 90 op een meisje zou zien liggen, dat ook nog eens schreeuwt dat ze dat niet wil… Ja, dan zou ik ook denken: wat is daar aan de hand? En moet ik niet ingrijpen?’, zegt Luciano met een grote glimlach.

Doen wat nodig is

Soms haalden mensen de politie erbij. Kon Luciano weer uitleggen wat zijn relatie was tot de cliënt. Dan kwam het natuurlijk altijd goed. En weet je wat het is, zegt hij, op het moment zelf denk je niet na over wat anderen ervan zouden kunnen vinden. ‘Als er iets gebeurt, doe je altijd wat nodig is. Voor de veiligheid van de cliënt, maar ook die van jezelf en die van andere mensen. Maar natuurlijk, het is lastig als er iets op een openbare plek gebeurt. Er wordt toch naar je gekeken.’

Geen Excel, maar voetballen

Wie Luciano vijftien jaar geleden had verteld dat hij dit werk zou gaan doen, had hij voor gek versleten. Gymleraar ging hij worden. Zelf is hij een verdienstelijk amateurvoetballer bij vv Sliedrecht, al stopt hij na dit seizoen. Tijdens de opleiding bleek Luciano vooral het sporten zelf leuk te vinden, en het lesgeven minder. Elk uur 25 nieuwe kinderen die kwamen uitrazen, was te veel van het goede. Toen hij een bijbaan kreeg bij ASVZ, bleek hij wél met jongeren met een licht verstandelijke beperking om te kunnen gaan. Uiteindelijk won dat het van de studies marketing & communicatie en bedrijfseconomie die hij later nog volgde. ‘Als ik tijdens mijn stage Excel-lijsten zat in te voeren, dacht ik: ik zou nu liever met die cliënten op pad zijn. Voetballen, fietsen, naar de bios. Dat vond ik leuker.’

Zeno-filosofie

En dus besloot Luciano om definitief de zorg in te gaan. Sinds drieënhalf jaar doet hij dat (deels) als zzp’er bij Zeno. ‘De filosofie van Zeno sluit aan bij hoe ik altijd gewerkt heb. De opdrachten zijn divers en voor overleg kan ik altijd terecht. Of dit nu praktisch is of zorginhoudelijk. Wat Zeno kenmerkt, is dat er altijd wordt gekeken wat er wél kan bij cliënten. Dat is lang niet overal het geval in de zorg.’

We proberen het gewoon wéér

Neem bijvoorbeeld zijn huidige opdracht. Hier ondersteunt hij bij een 2-op-1 begeleiding van een cliënt, aan wie de bestaande begeleiders hun handen (te) vol hadden. ‘Toen we eens op de markt vis gingen halen en het hem te lang duurde, haalde hij zijn geslachtsdeel uit zijn broek en begon te schreeuwen. Op z’n zachtst gezegd geen geslaagd uitje. Maar de visie van Zeno – en die van mij – is: we gaan het volgende week gewoon weer proberen. Om de wereld van de cliënt te vergroten, moeten we op zoek gaan naar die succeservaring. Terwijl vaak de eerste reactie is: “Nou, laten we deze week maar niet gaan.” Dan val je terug in de oude situatie, waarin hij nooit het terrein afkwam.’

Geduldig en vasthoudend

Zo lukte het ook om met de betreffende cliënt naar diens moeder te gaan; anderhalf uur heen en anderhalf uur terug. ‘Ook zijn we een dagje naar de dierentuin geweest. En we zijn met hem uit eten geweest in het dorp. Het is mooi om in overleg met de opdrachtgever en de moeder van de cliënt die vrijheid te krijgen. Dat maakt mijn werk leuker. Maar belangrijker nog: het is beter voor de cliënt, die zich daardoor meer onderdeel voelt van de maatschappij. Bij Zeno geloven we dat een cliënt uiteindelijk altijd stappen maakt. Je moet alleen geduldig en vasthoudend zijn.’

werken bij zeno

Op 1 maart 2022 is de subsidieregeling STAP-budget in werking getreden. Binnen een paar dagen was de eerste ronde al vol. Maar we hebben goed nieuws: op 1 mei 2022 start de tweede inschrijfronde. Voor jou als ondernemer betekent dit dat je wellicht een extra mogelijkheid hebt om een tegemoetkoming in je scholingskosten te ontvangen. In dit artikel gaan we in op de samenhang tussen de regeling en het fiscaal ondernemersvoordeel.

STAP-budget

Het STAP-budget is een subsidieregeling voor scholing en ontwikkeling en is beschikbaar voor alle werkenden en werkzoekenden. Dus ook ondernemers kunnen gebruik maken van deze regeling mits voldaan aan de voorwaarden. STAP staat voor STimulering Arbeidsmarkt Positie en is onderdeel van het overheidsinitiatief ‘een leven lang ontwikkelen’.

Vanuit de STAP-regeling komt jaarlijks subsidie beschikbaar voor scholing. Iedereen die een relatie heeft tot de Nederlandse arbeidsmarkt (medewerkers in loondienst, werkzoekenden én ondernemers) kan de subsidie aanvragen om zich via scholing verder te ontwikkelen. De subsidie wordt een STAP-budget genoemd.

Voorwaarden STAP-budget

Om aanspraak te kunnen maken op het STAP-budget moet je aan een aantal voorwaarden voldoen.

Zoals eerder in dit artikel vermeld, moet de aanvrager een band hebben met de Nederlandse arbeidsmarkt. Dit is het geval wanneer de aanvrager tenminste 18 jaar maar jonger dan de AOW-gerechtigde leeftijd is én recent zeker zes maanden verzekerd is geweest voor de volksverzekeringen. Het STAP-budget is niet bedoeld als dubbele financiering van scholingskosten. Wanneer je bijvoorbeeld recht hebt op studiefinanciering, kun je niet ook gebruik maken deze regeling.

Bedrag STAP-budget

Het STAP-budget dat wordt uitgekeerd is maximaal € 1.000,- inclusief BTW per jaar en nooit hoger dan het bedrag dat de scholingsactiviteit daadwerkelijk kost.

Wanneer jouw scholingsactiviteit € 500,- kost en je hebt recht op het STAP-budget dan wordt dus € 500,- betaald. Kost jouw scholingsactiviteit meer dan € 1.000,- dan wordt € 1.000,- uit deze regeling betaald en draag je de kosten boven dit bedrag zelf.

Een subsidie uit het STAP-budget ontvang je eenmaal per jaar ongeacht de hoogte van de subsidie. Kost jouw scholingsactiviteit bijvoorbeeld € 750,- dan kun je niet op een later moment in hetzelfde jaar aanspraak maken op de resterende € 250,-.

Beperkte budgetten

De overheid stelt een beperkt aantal budgetten beschikbaar die ieder jaar per tijdvak van twee maanden beschikbaar worden gesteld. Wanneer het budget voor een tijdvak op is, kun je in het nieuwe tijdvak jouw aanvraag voor het STAP-budget (opnieuw) indienen. Het budget van het huidige tijdvak (1 maart t/m 30 april 2022) is inmiddels op. De volgende periodes starten op 1 mei 2022, 1 juli 2022, 1 september 2022 en op 1 november 2022.

Dien jouw aanvraag op of zo snel mogelijk na de ingangsdatum van het (nieuwe) tijdvak in om er zeker van te zijn dat je subsidie ontvangt.

Welke kosten vallen onder de STAP-regeling?

Naast het les-, cursus, college- of examengeld kan het zijn dat je kosten maakt voor lesmateriaal. Alleen wanneer de opleider het lesmateriaal verplicht stelt en de kosten hiervan doorberekent aan jou, vallen ook deze kosten onder de regeling.

Welke opleidingen vallen onder de STAP-regeling?

In de STAP-regeling is vastgelegd dat uitsluitend opleiders uit het scholingsregister onder de regeling vallen. Vooralsnog zijn dit een beperkt aantal opleiders die een van de op dit moment goedgekeurde keurmerken voeren. Je vindt de keurmerken via deze link.

Het scholingsregister kent momenteel helaas een beperkte zoekfunctie. Later dit jaar wordt het Nationaal Platform Leren en Ontwikkelen gelanceerd waarin o.a. deze functionaliteit wordt verbeterd.

Samenloop regeling en fiscaal voordeel

Iedereen die een relatie heeft met de Nederlandse arbeidsmarkt kan gebruikmaken van de STAP-regeling. De regeling geldt dus voor zowel werkenden, werkzoekenden als ondernemers.

Ondernemers hebben naast de STAP-regeling ook de mogelijkheid om scholingskosten als bedrijfskosten op te voeren. Het gaat hier om kosten die je maakt voor je huidige beroep of bedrijfsvoering (niet om scholingskosten voor een nieuw beroep of een nieuwe functie). Kort gezegd, houdt het in dat je de gemaakte kosten voor in dit geval scholing, in mindering brengt op jouw omzet. Inkomstenbelasting betaal je vervolgens over dit lagere bedrag.

Ben je van plan een scholingsactiviteit te starten, ga dan eerst na of er binnen het STAP-budget mogelijkheden zijn om hiervoor een vergoeding te krijgen. Kun je geen gebruik maken van de STAP-regeling dan voer je de scholingskosten voor jouw huidige beroep of bedrijfsvoering op als bedrijfskosten.
Heb je recht op een vergoeding uit het STAP-budget maar kost jouw scholingsactiviteit meer dan € 1.000,-? Dan voer je de kosten boven die € 1.000,- op als bedrijfskosten voor je huidige beroep of bedrijfsvoering.

Aanvragen STAP-budget

Het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) maakte een stappenplan voor het aanvragen van een STAP-budget. We lichten de stappen hier kort toe.

1. Je start met een aanmelding voor de scholingsactiviteit die is opgenomen in het scholingsregister via stapuwv.nl.
2. De opleider stuurt jou een digitaal STAP-aanmeldbewijs.
3. In het STAP-portaal vraag je jouw STAP-budget aan (hiervoor heb je het STAP-aanmeldbewijs nodig).
4. Na goedkeuring door het UWV* betalen ze het STAP-budget uit aan de opleider.
5. Start scholingsactiviteit (binnen drie maanden na afloop van de activiteit controleert het UWV of de scholing is afgerond en of aan alle voorwaarden is voldaan).

*het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) voert de subsidieregeling uit

Let op: tussen het aanvragen en starten van de opleiding moet in ieder geval vier weken en mag maximaal drie maanden (na afloop aanvraagtijdvak) zitten.

Meer informatie

Meer informatie vind je via de site van SoloPartners.

In de rubriek Zeno Zinmakers vertellen onze professionals over hun zin om te zorgen. Ditmaal: zelfstandig zorgprofessional Arne (35).  

Is er aan Arne een goede fysiotherapeut verloren gegaan? Zelf denkt hij van niet. Maar ja, wat weet je als je achttien bent? Je kiest een studie en hoopt dat het bevalt. Vanuit zijn Brabantse dorpje naar Amsterdam verhuizen, dat was belangrijker. Maar toen kwam die stageplek. Tien weken lang analyseerde Arne looppatronen bij ouder wordende mensen met een beperking. ‘Dat voelde meteen natuurlijk,’ zegt hij. ‘Ik vond die mensen en hun gedrag niet gek, zoals veel anderen. Ik vond het juist interessant. En ik zag ook: als je interesse toont, plezier hebt en hen serieus neemt, dan ontvouwt zich een bijzondere wereld. In die wereld voelde ik me direct fijn. En nog steeds.’

Rigoureus besluit

En dus neemt Arne op zijn twintigste een rigoureus besluit: hij stopt in het tweede jaar met zijn studie fysiotherapie en besluit op die woongroep te blijven werken. Het blijkt een besluit dat richting geeft aan de rest van zijn leven. Arne volgt een opleiding tot medewerker maatschappelijke zorg en komt al snel in de intensieve zorg terecht. Eerst als persoonlijk begeleider, later als teamleider en coördinerend begeleider. Hij werkt vooral met jongeren met een licht verstandelijke beperking. Maar ook op ‘zwaardere’ groepen, met alleen maar kerels met ‘een flink rugzakje’.

De zin van het zorgen

De zin van het zorgen? Die zit volgens Arne in elk klein succesje. ‘Op zo’n “zware” groep heb je al je eerste succes als je die dag betrouwbaar bent geweest en het ritme hebt kunnen aanhouden. Op de groep waar ik nu zit – een woongroep van dertien jongens in Rotterdam-Noord – woont een jongen die nooit iets voor anderen wilde doen. Door in hem te investeren en zelf keuzes te laten maken – keuzes die hij aan kan – heeft hij een televisiekast gemaakt voor de woning. Hij is er trots op en liet deze kast aan iedereen zien. Dat is een boost voor hem, maar ook voor ons als team.’

Van vriend tot vader

Maar de zin van het zorgen zit ‘m nog vaker in dingen die minder tastbaar zijn. ‘Onvoorwaardelijk er zijn voor een cliënt. Laten zien: ik ben jouw veilige haven en samen gaan we van deze dag een succes maken. Het is belangrijk dat je dat dan ook waarmaakt. En aan het einde van de dag laat zien: kijk, dat hebben we toch mooi samen gedaan. Om dat te bereiken, heb ik de ene keer een rol als een soort vriend. De andere keer ben ik meer een grote broer of vader.’ En nee, zegt Arne, daarbij acteert hij niet. ‘Ik ben oprecht. Altijd. Ik begeleid cliënten vooral op gevoel. Natuurlijk beheers ik daarbij de methodieken, zoals Triple C, maar het eerste instrument dat ik inzet is als altijd mijn gevoel.’

Enthousiast en oprecht

Ook het aansturen van teams doet hij op gevoel. Om dat te kunnen doen, werkt hij minimaal de helft van de tijd mee op de groep. ‘Dan krijg je een goed beeld van hoe begeleiders werken met cliënten. Medewerkers helpen in hun groei, waardoor zij betere zorg kunnen leveren, dát vind ik inmiddels het allerleukst om te doen.’ Wat iemand een goede begeleider maakt? ‘Als je enthousiast bent en elke dag nieuwe weer vol energie begint – ook als je de dag ervoor bent uitgescholden of aangevallen – dan ben je uit het goede hout gesneden. Daarnaast moet je er echt onvoorwaardelijk zijn voor een cliënt. En je moet oprecht zijn. Ben je dat niet, dan prikken cliënten daar zo doorheen.’

Successen vieren

Aan enthousiasme geen gebrek bij Arne. Elk succesje wordt door hem gevierd. ‘Als mensen zijn we geneigd om naar negatieve dingen te kijken. Ik had dat vroeger ook. Was één iemand vijf minuten te laat gedoucht, terwijl de rest netjes op tijd aan het ontbijt zat, dan baalde ik stevig. Tegenwoordig zie ik beter in welke progressie er is geboekt, bijvoorbeeld ten opzichte van een jaar geleden. Er is mij weleens verweten dat ik te veel mijn successen vier. Maar ik vind: als je ook de kleine overwinninkjes kunt zien, dan geeft dat positieve energie om verder te komen. Zowel voor begeleiders als cliënten.’

werken bij zeno

Wat betekent parttime?

Parttime werken staat in tegenstelling tot fulltime werken en wordt ook wel aangeduid als ‘deeltijd’ werken. Voor een fulltime werkweek wordt rekening gehouden met een 36 uur durende werkweek, ten opzichte van ongeveer de helft van het aantal uren bij parttime werk, met minimaal 12 uur per week. Als parttimer ontvang je naar rato vakantiegeld en vakantie-uren.

Parttime loondienst in combinatie met zzp

Het parttime loondienstverband biedt de mogelijkheid om geleidelijk als zzp’er ervaring op te doen bij andere opdrachtgevers en zelf te bepalen waar en wanneer je werkt. Je ontvangt dan nog een stabiel deel van je inkomen uit loondienst terwijl je tegelijkertijd ervaring op kan doen in het ondernemen. Je werkt gestaag aan de groei van je onderneming en kan op een later moment de knoop gaan doorhakken mogelijk helemaal zelfstandig aan de slag te gaan. Op deze manier verklein je het ondernemersrisico. Meer lezen over ‘wat is een zzp’er?’, klik hier.

Ondernemersvoordelen

Als zzp’er kom je in aanmerking voor ondernemersvoordelen, denk aan de belastingaftrek;

• Aftrekposten;
• Afschrijvingen;
• Zelfstandigenaftrek
• Startersaftrek;
• MKB winstvrijstelling;
• Investeringsaftrek;
• Fiscale oudedagsreserve (FOR);

Bespreek met je boekhouder waar jij voor in aanmerking komt. Als parttime zzp’er heb je mogelijk geen recht op de zelfstandigenaftrek, daarvoor moet je minimaal 1.225 uur per jaar aan je bedrijf besteden. Ook bekend als het urencriterium. Het is mogelijk dat je meer inkomstenbelasting moet betalen.

Enkele tips

1. Bespreek het met je partner;
2. Controleer je contract met je werkgever op concurrentiebeding of nevenactiviteiten; 
3. Bespreek het met je werkgever;
4. Schrijf een ondernemingsplan;
5. Begin bij voorkeur aan het begin van een kalenderjaar;
6. Verdiep je in verzekeringen zoals een beroepsaansprakelijkheidsverzekering; 
7. Stel eventueel een modelovereenkomst op.

Parttime in loondienst bij Zeno en daarnaast als zzp’er jouw expertise inzetten bij verschillende andere opdrachtgevers?

Hoe tof is dit? Werken in loondienst met een team van gepassioneerde zorgprofessionals en daarnaast als zzp’er het ondernemerschap verkennen? Bij Zeno is dit mogelijk. Voor onze ambulante dienstverlening bij Zeno aan Huis zoeken wij zorgprofessionals met een duidelijke proactieve no nonsens mentaliteit. Via Zeno aan Huis bieden wij intensieve ondersteuning voor cliënten in de thuissituatie. Dit doen wij door het herstellen van zinvolle dagritmes en gaan we samen met de cliënt op zoek naar succeservaringen. Een intensief coachtraject waarbij jij al je expertise en skills inzet om onze cliënt te helpen zijn persoonlijke doelen te realiseren. Op en top zorgwerk.

Zie jij jezelf als een fundament in deze dienstverlening? Maak dan snel een afspraak zodat we tijdens een bak koffie de mogelijkheden samen in kaart brengen. En als waardevol collega van ons ambulante team helpen wij jou op weg met alles wat je nodig hebt om als ondernemer ( zzp’er) in de zorg je eigen droom te realiseren. We bieden je de mogelijkheid om via Zeno Flex als ondernemer opdrachten aan te nemen die passen bij jou interesse en expertise. Win-win scenario dus. De koffie loopt!

In de rubriek Zeno Zinmakers vertellen onze professionals over hun zin om te zorgen. Ditmaal: Jorn (32), in dienst bij Zeno als teammanager/-coach.

‘Ze hebben niks. Het zijn juist heel leuke mensen.’ Dat kunnen jullie wel zeggen, dacht Jorn als zijn ouders dat tegen hem zeiden, maar ik vind die gehandicapte mensen vreemd. Ze lopen raar, doen raar en zijn onvoorspelbaar. Nee, Jorn vond het maar niks als zijn ouders hem meenamen naar de woongroep waarop ze werkten. Spannend, dát was het. Werken in de gehandicaptenzorg, dat ging Jorn dus mooi niet doen. Gymleraar wilde hij worden. Maar de sportopleiding was niet helemaal zijn ding. Net als zijn latere werk als badmeester in het zwembad.

Klik ondanks hechtingsstoornis

Jorns toenmalige vriendin werkte in de zorg. Soms ging ze met een jongen en een meisje op stap. Af en toe ging Jorn mee, naar de kinderboerderij bijvoorbeeld. En verrek, met die jongen kreeg hij een klik. En dat terwijl die jongen een hechtingsstoornis had. Zijn vriendin zei: dit ligt jou. ‘Toen dacht ik: dit werk zou het wel eens kunnen zijn voor mij. Tóch wel,’ zegt Jorn. Hoewel… Na zijn eerste week als vakantiekracht op een dagbestedingsgroep twijfelde hij. Kokhalzend stond hij cliënten te verschonen. ‘Maar ik kreeg snel een goede band met die mensen. Daarom zette ik door.’

Intensieve ondersteuning

Jorn kwam op een woongroep te werken met cliënten met autisme en hechtingsstoornis. Daarna werkte hij onder meer als persoonlijk begeleider met gehandicapten. Bij Zeno doet hij opdrachten als (meewerkend) teammanager/-coach. Dat is niet niks. Vastgelopen teams ondersteunt hij intensief. Bijvoorbeeld op het gebied van onderlinge samenwerking of ingewikkelde casuïstiek binnen de cliëntengroep. In drie, zes of soms zelfs twaalf maanden zorgt hij er samen met de betreffende zorgorganisatie voor dat het vastgelopen team weer op eigen kracht verder kan. Met zijn externe expertise zorgt hij voor de frisse wind. Zo maakte Jorn al van vele supportopdrachten een succes.

Dagstructuur herstellen

Jorns specialiteit? Het herstellen van een zinvolle dagstructuur voor cliënten. Daarmee herstelt in de rol van aanvoerder tegelijkertijd de coachingstructuur voor de begeleiders. ‘Aansturen van begeleiders is leuk. Maar ik vind het vooral interessant om samen te bekijken waar de échte behoefte van een cliënt zit. Niet: wat doet een cliënt, maar waarom doet hij dit? Met elkaar discussiëren over hoe we iemand zich veilig kunnen laten voelen, dát vind ik mooi. Ook omdat ik daarmee zelf nieuwe inzichten opdoe en ervan leer. En het mooiste is als je de zorg weer kunt overdragen naar de organisatie. Dat is namelijk waarom ik word ingehuurd.’

Gooien met ontlasting

Een van zijn mooiste successen? Jorn noemt een cliënt die regelmatig met zijn ontlasting gooide en smeerde. ‘Hij droeg  een speciaal pakje, zodat hij dat niet kon doen. Bij het douchen en aankleden moest dat pak uit en ging hij los. Begeleiders gingen soms met veiligheidsbrillen en zelfs een helm op naar binnen. Die situatie hebben we omgedraaid. Door praktische dingen te veranderen en videobeelden van hem te analyseren. Maar vooral door goed te kijken waar zijn behoefte lag. Hij vertoonde dat gedrag, omdat hij angst of stress had. En wat deden wij? Wij gingen snel weg als hij ging douchen. Terwijl hij eigenlijk om hulp vroeg. Stap voor stap hebben we hem laten ervaren dat het oké is om gespannen te zijn. En dat het niet nodig is om dat zo te uiten. Nu gooit hij bijna nooit meer. De begeleiders voelen zich een stuk veiliger. Daardoor ontstaat sneller een vertrouwensband. Je moet geduld hebben in dit vak. Maar die ene succeservaring, daarvoor doe je het. Dat is goud.’

Het hele gezin in de zorg

Soms komt Jorn met een schram of een blauwe plek bij zijn voetbalclub VV Drechtstreek. Hoe kun je dit werk doen, vragen zijn teamgenoten. Wat Jorn dan altijd zegt: ‘Het zijn mensen, net als jij en ik. Heel leuke mensen zelfs. Ze hebben alleen een beetje hulp nodig.’ Jorn glimlacht. ‘Ja, ik zeg precies hetzelfde als mijn ouders destijds tegen mij. Ze hebben me nooit gepusht, maar vinden het leuk dat ik dit werk doe. Mijn tweelingzus werkt ook in de gehandicaptenzorg en mijn oudste zus heeft lang gezorgd voor iemand met het syndroom van Down. We hebben interessante, zorginhoudelijke gesprekken. Dat had ik vroeger echt nooit gedacht.’ Of hij dit werk voor altijd blijft doen? Jorn hoeft nog geen milliseconde na te denken. ‘Ja,’ zegt hij volmondig. ‘Werken in de zorg is echt mijn roeping gebleken.’ Daar moest hij alleen eerst even achter komen.

werken bij zeno

In de rubriek Zeno Zinmakers vertellen onze professionals over hun zin om te zorgen. In deze editie: zelfstandig zorgprofessional Petra.

Prinses? Kapster? Topsportster? Nee hoor. De 5-jarige Petra (nu 55 jaar) riep: ‘Als ik later groot ben, dan wil ik werken met mensen met een handicap!’ Dat had alles te maken met haar meervoudig lichamelijk en verstandelijk gehandicapte neefje. ‘Hij zat in een instelling in Nijmegen, waar we regelmatig op zondag op bezoek gingen,’ vertelt Petra. ‘Het is vijftig jaar geleden, maar ik kan het me goed herinneren. Hij lag op een grote zaal met andere gehandicapte jongens en meisjes. De hele dag lagen ze in bed. Als wij kwamen, werd hij in een rolstoel gezet. Mochten we een stukje gaan wandelen. Verder werd er bijna niks met hen gedaan.’

Gave

Nooit vond Petra het eng of raar. Waar vriendinnetjes later wel eens stonden te staren als ze iemand met een beperking zagen op straat, daar voelde zij altijd een soort aantrekkingskracht. Waar ‘m dat in zit? Petra heeft geen idee. Het is een gevoel. ‘Mijn huidige man zegt altijd: je moet hiervoor geboren zijn. Het is een soort gave. Niet iedereen kan dit werk doen. Ik zorg graag voor anderen. Daarom zal ik dit werk ook altijd blijven doen. Ook na mijn pensioen. Als vrijwilliger bijvoorbeeld. Ik zal nooit stoppen met zorgen.’

Huiselijke sfeer creëren

Toch duurde het even voordat Petra de zorg in ging. Ze ontmoette haar vorige man op jonge leeftijd, en kreeg snel kinderen. Toen die ouder werden, kwam de drang om in de zorg te werken weer opzetten. Heel even probeerde ze de kinderopvang. Niks voor haar. Zorg voor mensen met een beperking, dát moest het worden. ‘Ik kwam te werken op een groep met jonge meiden met een licht verstandelijke beperking en gedragsproblematiek. Dat beviel ontzettend goed. Werken op een groep en een huiselijke sfeer creëren voor de bewoners; dáár geniet ik van.’

Van commanderen naar meehelpen

Natuurlijk komt Petra lang niet overal in een gespreid bedje terecht. Zoals bij haar huidige opdracht, waar ze nu een jaar werkt. ‘Tijdens mijn eerste dienst zei een cliënt: “Ik wil graag sinas, pak jij dat even uit de koelkast.” Dat was typerend voor de sfeer op die groep. De cliënten deden vrij weinig. Dat hebben we snel rechtgezet. Nu helpen ze met stofzuigen en wordt gezamenlijk de vaatwasser ingeruimd. Ik ben zorgzaam hoor, zeker. Ik wil er echt voor de cliënt zijn. Maar ik help hen niet als ik zelf die sinas uit de koelkast pak. Ze hebben baat bij zelfstandigheid. En bij structuur. ’s Avonds douchen is bij mij ook echt ’s avonds douchen. Daar kunnen we lang over discussiëren, maar negen van de tien keer win ik die discussie. “Oké, zeikerd”, zegt de cliënt dan met een knipoog.’

Roeping

Er was een tijd dat Petra klaar was met de zorg. Ze stopte, ging een jaar werken in een kledingzaak. Tot een vrouw met een autistische dochter zei dat Petra zo fijn met haar dochter omging. ‘Ik dacht: ik moet terug. De zorg is gewoon mijn roeping.’ Dat is bijna drie jaar geleden. Sindsdien werkt Petra als zelfstandige voor Zeno. ‘We kijken allemaal naar wat wél kan. Daar hou ik van. Ik heb al op verschillende groepen gestaan. Van mondige cliënten die je uitschelden tot ernstige beperkte cliënten die je volledig moet verzorgen. De rode draad is hetzelfde: als iedereen ’s avonds vrolijk naar bed is gegaan en lekker slaapt, dan ga ook ík met een voldaan gevoel naar huis.’

werken bij zeno